4 augustus 2021 – Column Peter Ursem: Coronavakantie
Je zult dit en het afgelopen jaar nog jaren kunnen heugen, mits de levens-op-de-kop-zettende gebeurtenissen in deze tijd in de komende jaren normaal zullen worden. Overstromingen, bloedhitte en coronabesmettingen in diverse stadia volgens het Griekse alfabet, over een paar jaar is dat nauwelijks meer schokkend nieuws.
De bijna hysterische moeite die jongeren namen om toch nog even besmet te mogen worden tijdens festivals en ander uitgaansleven heeft niet geleid tot het opnieuw volstromen van ziekenhuizen en claims op ic-bedden voor het serieuzere besmettingswerk. Terwijl ziekenhuizen koortsachtig trachten achterstallige reguliere behandelingsactiviteiten in te halen woeden in de maatschappij discussies los over wel of niet verplichten van levensreddende vaccinaties en wel of niet loslaten van levensbeschermende maatregelen met mondkapjes, handen wassen, afstand houden en ventileren.
Die komen niet in de krant
De vele duizendtallen nieuwe besmettingen eindigen relatief weinig in ingewikkelde zorg in de hospitalen en dat voedt de opvatting dat het vrijgeven van alle beperkingen best een paar jonge levens mag kosten. Die komen niet in de krant, in tegenstelling tot de slachtoffers van een andere maatschappelijke ziekte: het overhoop steken of doodschoppen van mensen en met en door met name pubers. De aantallen van deze steek- en doodschopslachtoffers zijn nog veel te gering om er grote maatschappij beïnvloedende maatregelen over te overwegen, zoals bijvoorbeeld: houd ten minste 25 meter afstand van pubers. Net zoals dat wordt aanbevolen in natuurgebieden waar je een dergelijke afstand dient te bewaren tot grazende heckrunderen.
Vakantie vieren is ook onderhevig geraakt aan maatregelen rond corona. De Nederlandse campings worden door veel minder buitenlandse toeristen bezocht, terwijl men in het buitenland ook minder Nederlanders aantreft dan in de afgelopen jaren. In diverse buitenlanden is men nog strenger in het handhaven van anti-coronaregels. Je komt er niet in zonder geldig bewijs dat je niemand het ziekbed in besmet. De nepbewijzen waarmee je rustig superbesmetter mag zijn tijdens een Nederlands feestje zullen wellicht niet voldoen.
Je komt er niet in zonder geldig bewijs dat je niemand het ziekbed in besmet
Wij blijven in Nederland en ik prijs me gelukkig dat de medische behandeling die ik dringend nodig heb niet ondergaan wordt op de afdelingen waar dodelijk vermoeide en uitgeputte zorgverleners nog achterstanden moet verwerken. Ik houd voor de momenten dat het noodzakelijk is mijn mondkapje bij de hand en handhaaf ongeveer anderhalve meter afstand tot leeftijdsgenoten en andere volwassenen en een meter of tien van het jonge volk. Onze pasgeboren kleinzoon en zijn vierjarige grote zus bezoeken nog geen nachtclubs en festivals en hun zeer verstandige ouders weten elke coronabesmetdans te ontspringen.
Ik lees met enige meewarigheid berichten over de Amerikaanse republikeinse kiezers die op advies van Trump nog vrolijk meedoen aan de stoelendans naar een welverdiende coronadood en ik vraag me af of er al foto’s bestaan van de geheime vaccinatie van Trump zelf. Of zou hij verder allerlei schoonmaakmiddelen uitproberen? Ik weet niet of ik erg gelukkig moet zijn met het feit dat in diverse Europese landen net zulke antiviruswappies rondlopen als bij ons.
Vrijheid om jezelf niet te laten vaccineren is een mooi bezit. Ik heb ook de vrijheid om te zwemmen in zee, maar moet ik dan eisen dat ik ook te allen tijde gered wordt wanneer dat mis gaat? Ik denk af en toe aan de mensen die al een eeuwigheid zitten te wachten op de operatie die steeds maar is uitgesteld en die ook nog kinderen hebben van de leeftijd van festivalbezoekers. Zeggen die tegen hun kroost: ga lekker je gang en geniet maar van het feestje? En als ze besmet en wel weer thuiskomen en ze worden erg benauwd terwijl het eten nergens meer naar smaakt en opname in het ziekenhuis dringend gewenst is, wordt dan gezegd: ‘Geeft niet hoor, papa kan nog wel even langer wachten op de operatie.’
Ik ben gepensioneerd leraar en voel mee met collega’s die na deze vakantie weer volop aan het werk mogen met waarschijnlijk coronabesmette leerlingen hoestend in de klas. Nee, ik ga niet invallen. Ik moet nog nadenken over de vraag hoe a-sociaal ik zou zijn wanneer ik een derde prik ga halen, terwijl er landen zijn waar nog smachtend wordt uitgekeken naar de kans op een eerste prik.