29 juli 2020 – Column Peter Ursem: Leerzaam
We zitten in een leerzame tijd. Normaal gesproken zou dit een periode zijn waarin het journaille en de columnisten, wanneer ze nog in functie worden gehouden, zich hopeloos afvragen waarover ze het nu eens zullen hebben. Komkommertijd. De politiek rust even uit, de ideologische en maatschappelijke betrokkenheid staan even in de ruststand. Landelijke politici die er voor een paar dagen tussenuit zijn worden dit jaar ineens gemist. Mark Rutte moet zich nu weer laten horen. Niks geen rustig momentje voor de M.P.! We hebben hem hard nodig om de situatie te duiden. Kijk of Irma er nog is en als de wiedeweerga achter het katheder. Mark moet duidelijkheid verschaffen over wat nu precies wel en niet mag.
Na een half jaar mondiaal omgaan met het covid-19 virus weten wij dat zelf nog steeds niet. Met wij bedoel ik de gelukkig nog grootste groep brave burgers die de gevaren van het virus niet onderschatten. Niet de virusontkenningswaanzinnigen en een angstig groot deel van de jongeren. De berichtgeving over de juiste aanpak is niet eenduidig. Zelfs serieus deskundig geachte hotemetoten spreken elkaar tegen. We kijken en luisteren daarom met grote argwaan wat uit de diverse hoeken aan raadgevingen of geruststellingen op ons af komt.
Zijn wij als totale bevolking dan zo hulpeloos en besluiteloos? Ja, als totale bevolking wel helaas. Wie zelf nadenkt, één plus één moeiteloos kan optellen, kan met de beschikbare kennis over het virus, hoe onvolledig dat ook is, zelf nog steeds bedenken hoe het gevaar van besmet te worden kan worden vermeden. Helemaal voorkomen kun je wellicht alleen wanneer je een eigen eilandje bezit op meer dan anderhalve meter van de kust en daar volledig zelfvoorzienend kan verblijven zonder dat anderen dat eilandje ook komen bezoeken. In Noord-Korea zijn ze er volgens wel ingelichte regeringskringen in geslaagd corona buiten de deur te houden. De enige die wel besmet is, komt net besmet uit Zuid-Korea gevlucht.
Het is te zot, dat de burgemeesters nu zelf mogen beslissen welke beschermingsmaatregelen in hun gemeente worden genomen. In Westfriesland hebben we zeven burgemeesters die elke morgen zodra zij hun gemeentehuis betreden gevraagd wordt of de mondkapjes nog doorgaan of niet. Ze helpen niet, weten hier en daar gemeentesecretarissen en elders wordt heftig gesuggereerd dat strakkere maatregelen nu meteen genomen dienen te worden om niet het volgende Hillegom te zijn.
‘Hoe houden de jongeren het, mensen?’ hoort tot de vaste vragen van elke burgervader. ‘Zijn we het eens over de aanpak rond de kermis?’ ‘Wat is de toestand nu in onze winkelstraten?’ ‘Is er al iemand langs de terrassen gefietst?’
Kan de burgemeester van Drechterland al mondkapjes op straat verplichten
Kan de burgemeester van Drechterland al mondkapjes op straat verplichten, terwijl die van Opmeer glimlachend rondbelt, dat in hun dorpskernen zich alleen mensen laten zien met verantwoordelijkheidsbewustzijn? Hebben de heren lokale magistraten elke dag een belronde met elkaar? Wachten ze tot het opperhoofd van het veiligheidsdistrict roept om een koppen-bij-elkaarmoment?
De burger die geen zin heeft in beperkende maatregelen zal altijd argumenten hanteren die afgeleid zijn van het vergelijken met andere gemeenten. Wat daar niet hoeft kunnen ze hier niet afdwingen. Hoeveel gewicht heeft een burgervaderlijk verzoek om vooral de basisregels te blijven eerbiedigen? Wat niet landelijk wordt afgedwongen zal lokaal moeilijk te handhaven blijken. Lekker voor de burgemeesters dat ze zelf even mogen experimenteren. Is het nu echt zo dat wanneer de landelijke overheid het wat ingewikkeld vindt worden dat men dat op lokaal niveau mag oplossen? Corona is geen jeugdzorg!
Wat we nu vooral leren is dat je het zelf even mag uitzoeken of en hoe je je eigen virusbeveiliging regelt. Goed opletten dus, bij de les blijven, alleen zo leer je deze tijd te overleven.
